Με τρομάζει που μου λείπεις,
ξαφνικά με εγκαταλείπεις,
έτσι απλά με εγκαταλείπεις
σαν να φταίω εγώ
πόσο με τρομάζει η νύχτα
δίχως μία καληνύχτα,
με την μοναξιά μου θα κοιμηθώ…
Πάλι θα τα βγάλω πέρα
δίχως μία καλησπέρα
δίχως μία καλησπέρα
πως μπορώ και ζω
πόσο με τρομάζει η μέρα
δίχως μία καλημέρα
τον καφέ μου πάλι μόνος θα πιω…
Τη μοναξιά δικάζω και την καταδικάζω,
η μοναξιά δε νιώθει ενοχές,
στην μοναξιά θα λείψω,
θα την εγκαταλείψω,
θα ζωγραφίσω τη ζωή μου με μπογιές…
Με την ανασφάλεια μου
μήπως χάσω την δουλειά μου
στην φτωχή την αγκαλιά μου θα υποσχεθώ
πως δε θα ‘ναι πάντα άδεια
τα ψυχρά και κρύα βράδια
και ότι είσαι εδώ θα υποκριθώ…
Τη μοναξιά δικάζω και την καταδικάζω,
η μοναξιά δε νιώθει ενοχές,
στην μοναξιά θα λείψω,
θα την εγκαταλείψω,
θα ζωγραφίσω τη ζωή μου με μπογιές…(χ2)
|
Me tromázi pu mu lipis,
ksafniká me egkatalipis,
étsi aplá me egkatalipis
san na fteo egó
póso me tromázi i níchta
díchos mía kaliníchta,
me tin monaksiá mu tha kimithó…
Páli tha ta vgálo péra
díchos mía kalispéra
díchos mía kalispéra
pos boró ke zo
póso me tromázi i méra
díchos mía kaliméra
ton kafé mu páli mónos tha pio…
Ti monaksiá dikázo ke tin katadikázo,
i monaksiá de nióthi enochés,
stin monaksiá tha lipso,
tha tin egkatalipso,
tha zografíso ti zoí mu me bogiés…
Me tin anasfália mu
mípos cháso tin duliá mu
stin ftochí tin agkaliá mu tha iposchethó
pos de tha ‘ne pánta ádia
ta psichrá ke kría vrádia
ke óti ise edó tha ipokrithó…
Ti monaksiá dikázo ke tin katadikázo,
i monaksiá de nióthi enochés,
stin monaksiá tha lipso,
tha tin egkatalipso,
tha zografíso ti zoí mu me bogiés…(ch2)
|