Είναι στιγμές που προσπαθώ
να αντισταθώ στη λογική μου
αρνούμαι να συμμορφωθώ
να συμμαζέψω την ζωή μου
Είναι στιγμές που ακροβατώ
σε ένα σκοινί που έχει σπάσει
δε θέλω να παραδεχτώ
τη μοναξιά που `χει ξεσπάσει
Είναι πολλά της μοναξιάς τα μυστικά
μες στο μυαλό μου σκάνε σαν βεγγαλικά
και έχω ματώσει στην ζωή μου
να καταθέτω την ψυχή μου
κι όμως δεν είδα άσπρη μέρα τελικά
Είναι στιγμές που περπατώ
πάνω στα ίχνη τα δικά σου
κι αν θέλω να σ’ ονειρευτώ
πάντα κοιμάμαι στην μεριά σου
Είναι πολλά της μοναξιάς τα μυστικά
μες στο μυαλό μου σκάνε σαν βεγγαλικά
και έχω ματώσει στην ζωή μου
να καταθέτω την ψυχή μου
κι όμως δεν είδα άσπρη μέρα τελικά
|
Ine stigmés pu prospathó
na antistathó sti logikí mu
arnume na simmorfothó
na simmazépso tin zoí mu
Ine stigmés pu akrovató
se éna skiní pu échi spási
de thélo na paradechtó
ti monaksiá pu `chi ksespási
Ine pollá tis monaksiás ta mistiká
mes sto mialó mu skáne san vengaliká
ke écho matósi stin zoí mu
na katathéto tin psichí mu
ki ómos den ida áspri méra teliká
Ine stigmés pu perpató
páno sta íchni ta diká su
ki an thélo na s’ onireftó
pánta kimáme stin meriá su
Ine pollá tis monaksiás ta mistiká
mes sto mialó mu skáne san vengaliká
ke écho matósi stin zoí mu
na katathéto tin psichí mu
ki ómos den ida áspri méra teliká
|