|
Της νύχτας το καράβι θα με πάρει
ένα παλιό σκαρί πειρατικό
στα μάτια σου θα βγαίνει το φεγγάρι
και δε θα βλέπεις το δικό μου πανικό
Θα ψάχνεις για ταξί στην Πατησίων
θα `ναι αρχές ενός φθινόπωρου υγρού
μπορεί να βρέχει κάπου στη Λιοσίων
κι ένα τραγούδι να πεθαίνει στη Συγγρού
Σε βλέπω μια στιγμή, μετά χανόμαστε
ένα κομμάτι μόνο ζούμε απ’ τη ζωή
το άλλο, το καλό, το ονειρευόμαστε
στης νύχτας το καράβι ως το πρωί
Της νύχτας το καράβι θα με πάρει
μ’ ένα βαρύ φορτίο στην καρδιά
θα κρύψω απ’ το γέλιο σου στ’ αμπάρι
να `χω να πίνω, να μεθώ κάθε βραδιά
Στη θάλασσα θα βγω της Μεσογείων
θα μπω οδός Ονείρων δεξιά
μακριά απ’ τα καραβάνια των ψυγείων
να βρω ένα ψέμα να παρκάρει η μοναξιά
Σε βλέπω μια στιγμή, μετά χανόμαστε
ένα κομμάτι μόνο ζούμε απ’ τη ζωή
το άλλο, το καλό, το ονειρευόμαστε
στης νύχτας το καράβι ως το πρωί
Σε βλέπω μια στιγμή, μετά χανόμαστε
ένα κομμάτι μόνο ζούμε απ’ τη ζωή
το άλλο, το καλό, το ονειρευόμαστε
στης νύχτας το καράβι ως το πρωί
|
Tis níchtas to karávi tha me pári
éna palió skarí piratikó
sta mátia su tha vgeni to fengári
ke de tha vlépis to dikó mu panikó
Tha psáchnis gia taksí stin Patisíon
tha `ne archés enós fthinóporu igru
bori na vréchi kápu sti Liosíon
ki éna tragudi na petheni sti Singru
Se vlépo mia stigmí, metá chanómaste
éna kommáti móno zume ap’ ti zoí
to állo, to kaló, to onirevómaste
stis níchtas to karávi os to pri
Tis níchtas to karávi tha me pári
m’ éna varí fortío stin kardiá
tha krípso ap’ to gélio su st’ abári
na `cho na píno, na methó káthe vradiá
Sti thálassa tha vgo tis Mesogion
tha bo odós Oniron deksiá
makriá ap’ ta karavánia ton psigion
na vro éna pséma na parkári i monaksiá
Se vlépo mia stigmí, metá chanómaste
éna kommáti móno zume ap’ ti zoí
to állo, to kaló, to onirevómaste
stis níchtas to karávi os to pri
Se vlépo mia stigmí, metá chanómaste
éna kommáti móno zume ap’ ti zoí
to állo, to kaló, to onirevómaste
stis níchtas to karávi os to pri
|
