|
Θα σου πω τη μοίρα
και του καφέ το παραμύθι θ’ ακουστεί
μια τύχη βλέπω ταιριαστή.
Εδώ στο τραπέζι πάνω στα καρώ
θα σου βρω τα μελλούμενα και θα στα πω
θα ‘ρθει του τσιγάρου
ο βαρύς καπνός, σοβαρός, στολισμένος
θα ‘ναι σαν γαμπρός.
Θα σου βρω τον ήχο
στου πεπρωμένου την ανέμη τη λεπτή
βγαίνουν δύο δρόμοι αγκαλιαστοί.
Μαζί θα πηδάμε μέσα στις μικρές
τις όμορφες φούσκες που `χει ο καφές
κι οι δρόμοι σαν φίδια άσπρα και σοφά
θα υμνούν της αγάπης τ’ άστρα τα χρυσά.
Θα μ’ αναγνωρίσεις
τον έρωτά μας στον καφέ βλέπω καιρό
δυο χρόνια τώρα σ’ αγαπώ.
Εδώ με της κούπας
τη γριά γωνιά
θα πετούν τα φλυτζάνια
σα λευκά πουλιά
η μάγισσα θα ‘ρθει μ’ εκατό ραβδιά
και θα δεις το χαλάκι πέρα να πετά.
|
Tha su po ti mira
ke tu kafé to paramíthi th’ akusti
mia tíchi vlépo teriastí.
Edó sto trapézi páno sta karó
tha su vro ta mellumena ke tha sta po
tha ‘rthi tu tsigáru
o varís kapnós, sovarós, stolisménos
tha ‘ne san gabrós.
Tha su vro ton ícho
stu peproménu tin anémi ti leptí
vgenun dío drómi agkaliasti.
Mazí tha pidáme mésa stis mikrés
tis ómorfes fuskes pu `chi o kafés
ki i drómi san fídia áspra ke sofá
tha imnun tis agápis t’ ástra ta chrisá.
Tha m’ anagnorísis
ton érotá mas ston kafé vlépo keró
dio chrónia tóra s’ agapó.
Edó me tis kupas
ti griá goniá
tha petun ta flitzánia
sa lefká puliá
i mágissa tha ‘rthi m’ ekató ravdiá
ke tha dis to chaláki péra na petá.
|
