Πάντα η τσέπη θα ζητάει όλο και πιο πολλά,
μοιάζεις με τραίνο που γερνάει, τι περιμένεις πια;
γυάλισε τον καθρέφτη φίλε, κοίταξε καθαρά,
μπλόφα είν’ η δουλειά, άτιμο λουρί σε κρατά.
Μα αν θέλεις,
έμπα στης τύχης το καράβι μ’ όρτσα τα πανιά,
άνοιξε τρύπα στο φεγγάρι, γίνε Θεός, χαμογέλα ξανά,
ένα αλαλούμ ο κόσμος είναι κι ο χρόνος μια κλεψιά,
κόψε τα σκοινιά, φύγε μακριά, πιο μακριά.
Θέση αν θες στα όνειρά μου πες το και στην κρατώ,
είναι μεγάλο το ταξίδι, δεν έχουμε καιρό,
είναι για μας η μόνη λύση, μόνη αποθυμιά,
πάμε κι ό,τι βγει, κοίτα, η ζωή πως γελά.
Μα αν θέλεις,
έμπα στης τύχης το καράβι μ’ όρτσα τα πανιά,
άνοιξε τρύπα στο φεγγάρι, γίνε Θεός, χαμογέλα ξανά,
ένα αλαλούμ ο κόσμος είναι κι ο χρόνος μια κλεψιά,
κόψε τα σκοινιά, φύγε μακριά, πιο μακριά.
|
Pánta i tsépi tha zitái ólo ke pio pollá,
miázis me treno pu gernái, ti periménis pia;
giálise ton kathréfti fíle, kitakse kathará,
blófa in’ i duliá, átimo lurí se kratá.
Ma an thélis,
éba stis tíchis to karávi m’ órtsa ta paniá,
ánikse trípa sto fengári, gine Theós, chamogéla ksaná,
éna alalum o kósmos ine ki o chrónos mia klepsiá,
kópse ta skiniá, fíge makriá, pio makriá.
Thési an thes sta ónirá mu pes to ke stin krató,
ine megálo to taksídi, den échume keró,
ine gia mas i móni lísi, móni apothimiá,
páme ki ó,ti vgi, kita, i zoí pos gelá.
Ma an thélis,
éba stis tíchis to karávi m’ órtsa ta paniá,
ánikse trípa sto fengári, gine Theós, chamogéla ksaná,
éna alalum o kósmos ine ki o chrónos mia klepsiá,
kópse ta skiniá, fíge makriá, pio makriá.
|