Θα πάω μια μέρα της ζωής την πόρτα να χτυπήσω
να βγει η ζωή στην πόρτα της να της γλυκομιλήσω.
Να της το πω τα βάσανα πολλά μη μου τα στέλνει,
τα λιγοστά που μου `δωσε πίσω μη μου τα παίρνει.
Μη μας τα παίρνεις βρε ζωή
τα λίγα που μας δίνεις,
μη μας τα παίρνεις τα καλά
και τ’ άσχημα αφήνεις.
Θα πάω μια μέρα τ’ ουρανού την πύλη να περάσω
να βρω τον έρωτα εκεί, κρασί να τον κεράσω.
Να πιει ο έρωτας κρασί πολύ και να μεθύσει,
να ’ρθει σ’ αυτήν την κάμαρη, να νυχτοπερπατήσει.
|
Tha páo mia méra tis zoís tin pórta na chtipíso
na vgi i zoí stin pórta tis na tis glikomilíso.
Na tis to po ta vásana pollá mi mu ta stélni,
ta ligostá pu mu `dose píso mi mu ta perni.
Mi mas ta pernis vre zoí
ta líga pu mas dínis,
mi mas ta pernis ta kalá
ke t’ áschima afínis.
Tha páo mia méra t’ uranu tin píli na peráso
na vro ton érota eki, krasí na ton keráso.
Na pii o érotas krasí polí ke na methísi,
na ’rthi s’ aftín tin kámari, na nichtoperpatísi.
|