Κλείσαν των ονείρων μας οι γρίλιες,
σβήσαν της αγάπης μας οι ζήλιες,
ποιος σ’ έχει πάρει χλωμό φεγγάρι
και κρυφοκλαίω τώρα όταν δω ζευγάρι,
σε συλλογιέμαι και τυραννιέμαι,
ήσουν για μένα της ζωής μου ο σκοπός.
Θυμήσου κάποτε πόσο αγαπιόμαστε,
θυμήσου, πίκρες, χαρές πως μοιραζόμαστε,
θυμήσου, έκλαιγες κι έκλαιγα μαζί σου,
τώρα ποιος κλαίει όταν κλαις;
σε ποιον τον πόνο σου θα λες;
Θυμήσου, θυμήσου….
|
Klisan ton oniron mas i grílies,
svísan tis agápis mas i zílies,
pios s’ échi pári chlomó fengári
ke krifokleo tóra ótan do zevgári,
se sillogiéme ke tiranniéme,
ísun gia ména tis zoís mu o skopós.
Thimísu kápote póso agapiómaste,
thimísu, píkres, charés pos mirazómaste,
thimísu, ékleges ki éklega mazí su,
tóra pios klei ótan kles;
se pion ton póno su tha les;
Thimísu, thimísu….
|