Η λεκάνη μου πετρέλαιο δεν έχει
η Μεσόγειος δεν έχει νερό
Η μπανιέρα μου θα είναι ό,τι πρέπει
θα ‘μαι πλούσιος μ’ ελάχιστα, θαρρώ
Δυο δυο, στη μπανιέρα δυο δυο
Δυο δυο, στη μπανιέρα δυο δυο
Δυο δυο, στη μπανιέρα δυο δυο
Μες στην αντάρα και το σεισμό
αντί για την πόρτα, ανοίγω τη βρύση
Βάζω μπρος στην σκάφη να κατρακυλήσει
σαν του Νώε την αρχαία κιβωτό
Δυο δυο, στη μπανιέρα δυο δυο
Δυο δυο, στη μπανιέρα δυο δυο
Δυο δυο, στη μπανιέρα δυο δυο
Πόσο σ’ έχω πικράνει, μητέρα
που δεν έγινα φίρμα λαϊκή
Μα σχεδόν από μωράκι στη μπανιέρα
τραγουδούσα με παράξενη φωνή
Δυο δυο, στη μπανιέρα δυο δυο
Δυο δυο, στη μπανιέρα δυο δυο
Δυο δυο, στη μπανιέρα δυο δυο
|
I lekáni mu petréleo den échi
i Mesógios den échi neró
I baniéra mu tha ine ó,ti prépi
tha ‘me plusios m’ eláchista, tharró
Dio dio, sti baniéra dio dio
Dio dio, sti baniéra dio dio
Dio dio, sti baniéra dio dio
Mes stin antára ke to sismó
antí gia tin pórta, anigo ti vrísi
Oázo bros stin skáfi na katrakilísi
san tu Nóe tin archea kivotó
Dio dio, sti baniéra dio dio
Dio dio, sti baniéra dio dio
Dio dio, sti baniéra dio dio
Póso s’ écho pikráni, mitéra
pu den égina fírma laikí
Ma schedón apó moráki sti baniéra
tragudusa me parákseni foní
Dio dio, sti baniéra dio dio
Dio dio, sti baniéra dio dio
Dio dio, sti baniéra dio dio
|