Τι έχεις, φίλε, τι σου συμβαίνει
κι είν’ η καρδιά σου πόρτα κλεισμένη;
Τι έχεις, φίλε, και τραγουδάς
πικρά τραγούδια της μοναξιάς;
Οι στράτες ερημώσανε,
οι άνθρωποι σκορπίσανε
κι εσύ απόψε πάλι μοναχός.
Η γειτονιά σου σώπασε,
τα φώτα όλα σβήσανε
κι εσύ καπνίζεις, πίνεις σκεφτικός.
Τι έχεις, φίλε, τι σου συμβαίνει
κι είν’ η καρδιά σου πόρτα κλεισμένη;
Τι έχεις, φίλε, και τραγουδάς
πικρά τραγούδια της μοναξιάς;
Τα δάκρυά σου σκούπισε,
τα βάσανά σου άφησε,
μαζί μου κοίτα να τα μοιραστείς.
Η αγάπη κι αν σε πλήγωσε,
το χωρισμό της ξέχασε
και κοίτα τη ζωή σου να χαρείς.
Τι έχεις, φίλε, τι σου συμβαίνει
κι είν’ η καρδιά σου πόρτα κλεισμένη;
Τι έχεις, φίλε, και τραγουδάς
πικρά τραγούδια της μοναξιάς;
|
Ti échis, fíle, ti su simveni
ki in’ i kardiá su pórta klisméni;
Ti échis, fíle, ke tragudás
pikrá tragudia tis monaksiás;
I strátes erimósane,
i ánthropi skorpísane
ki esí apópse páli monachós.
I gitoniá su sópase,
ta fóta óla svísane
ki esí kapnízis, pínis skeftikós.
Ti échis, fíle, ti su simveni
ki in’ i kardiá su pórta klisméni;
Ti échis, fíle, ke tragudás
pikrá tragudia tis monaksiás;
Ta dákriá su skupise,
ta vásaná su áfise,
mazí mu kita na ta mirastis.
I agápi ki an se plígose,
to chorismó tis kséchase
ke kita ti zoí su na charis.
Ti échis, fíle, ti su simveni
ki in’ i kardiá su pórta klisméni;
Ti échis, fíle, ke tragudás
pikrá tragudia tis monaksiás;
|