Παραπονιέσαι δε σ’ αγαπάω
και πιάνεις φίλους μας κοινούς να τους το πεις
Και δε μιλιέσαι που σου μιλάω
στη μοναξιά ψάχνεις διέξοδο να βρεις;
Τι φταίω εγώ που δεν μπορείς τα αυτονόητα να δεις
τι φταίω εγώ που σ’ αγαπώ και δεν το βλέπεις
κάνω για σένα ότι μπορώ μα έρχονται ώρες που απορώ
μήπως δεν ξέρεις ν’ αγαπάς ή δεν αντέχεις
Παραπονιέσαι ότι σου λείπω
κι ότι αυτό καθόλου δε μ’ απασχολεί
Ότι κι αν κάνω δε σου το κρύβω
τι άλλο θέλεις από μένα πιο πολύ;
Τι φταίω εγώ που δεν μπορείς τα αυτονόητα να δεις
τι φταίω εγώ που σ’ αγαπώ και δεν το βλέπεις
κάνω για σένα ότι μπορώ μα έρχονται ώρες που απορώ
μήπως δεν ξέρεις ν’ αγαπάς ή δεν αντέχεις
|
Paraponiése de s’ agapáo
ke piánis fílus mas kinus na tus to pis
Ke de miliése pu su miláo
sti monaksiá psáchnis diéksodo na vris;
Ti fteo egó pu den boris ta aftonóita na dis
ti fteo egó pu s’ agapó ke den to vlépis
káno gia séna óti boró ma érchonte óres pu aporó
mípos den kséris n’ agapás í den antéchis
Paraponiése óti su lipo
ki óti aftó kathólu de m’ apascholi
Όti ki an káno de su to krívo
ti állo thélis apó ména pio polí;
Ti fteo egó pu den boris ta aftonóita na dis
ti fteo egó pu s’ agapó ke den to vlépis
káno gia séna óti boró ma érchonte óres pu aporó
mípos den kséris n’ agapás í den antéchis
|