Είναι κάτι ώρες μαγικές
που πιάνει το χορό η φαντασία
κίτρινες φιγούρες έρωτες πληγές
και πάθη με κρυμμένη νοσταλγία.
Τούτες τις ώρες χάνεται ο θεός
και γίνεται βροχή το πρώτο δάκρυ
ο τελευταίος γίνεται αρχηγός
κι αλλάζουν οι πρωτεύουσες στο χάρτη.
Είναι κάτι ώρες παρανοϊκές
που θέλει η σιωπή τη τρικυμία
πέρα από τα όρια σε άγονες γραμμές
να γράψει τη δική της αμαρτία.
Είναι κάτι ώρες μεταφυσικές
που έρχονται παράξενες φιγούρες
χρώματα και ήχοι άγνωστες φωνές
τραγούδια με σβησμένες παρτιτούρες.
|
Ine káti óres magikés
pu piáni to choró i fantasía
kítrines figures érotes pligés
ke páthi me krimméni nostalgia.
Tutes tis óres chánete o theós
ke ginete vrochí to próto dákri
o telefteos ginete archigós
ki allázun i protevuses sto chárti.
Ine káti óres paranoikés
pu théli i siopí ti trikimía
péra apó ta ória se ágones grammés
na grápsi ti dikí tis amartía.
Ine káti óres metafisikés
pu érchonte paráksenes figures
chrómata ke íchi ágnostes fonés
tragudia me svisménes partitures.
|