Τόσα χρόνια είχαν περάσει και δεν ανταμώσαμε
χωριστά σ’ άλλες αγάπες τις καρδιές μας δώσαμε
Κι όμως σήμερα στο δρόμο η καρδιά μου μάτωσε
η μορφή σου όπως τότε πάλι μ’ αναστάτωσε
Τι μικρός που είν’ ο κόσμος
πως τα φέρνει η ζωή
Όλοι δρόμοι ένας δρόμος
και σ’ αυτόν εγώ κι εσύ
Οι στιγμές που είχαμε ζήσει στο μυαλό μου ήρθανε
δεν μπορώ να το πιστέψω όλα πως χαθήκανε
Μια στιγμή τόσο τυχαία άνω κάτω μ’ έκανε
και μου ξύπνησε μι’ αγάπη που τι κρίμα πέθανε
Τι μικρός που είν’ ο κόσμος
πως τα φέρνει η ζωή
Όλοι δρόμοι ένας δρόμος
και σ’ αυτόν εγώ κι εσύ
|
Tósa chrónia ichan perási ke den antamósame
choristá s’ álles agápes tis kardiés mas dósame
Ki ómos símera sto drómo i kardiá mu mátose
i morfí su ópos tóte páli m’ anastátose
Ti mikrós pu in’ o kósmos
pos ta férni i zoí
Όli drómi énas drómos
ke s’ aftón egó ki esí
I stigmés pu ichame zísi sto mialó mu írthane
den boró na to pistépso óla pos chathíkane
Mia stigmí tóso tichea áno káto m’ ékane
ke mu ksípnise mi’ agápi pu ti kríma péthane
Ti mikrós pu in’ o kósmos
pos ta férni i zoí
Όli drómi énas drómos
ke s’ aftón egó ki esí
|