Έτσι σου `λεγαν μερικοί πως είναι ωραία η ζωή
από τη μια την αγκαλιά να πας στην άλλη
Κι εσύ τους πίστεψες τρελή, κυκλοφορούσες σαν τυφλή
Χωρίς να ξέρεις η ζωή που θα σε βγάλει
Τι να σου κάνω, τι να σου κάνω
τώρα που ήρθες και την πόρτα μου χτυπάς
Τι να σου κάνω, τι να σου κάνω
μου είναι δύσκολο αυτό που μου ζητάς
Θα το σκεφτώ και την καρδιά μου θα ρωτήσω
αν θα μπορέσω απ’ την αρχή να σ’ αγαπήσω
Τώρα τι θέλεις να σου πω, αν είναι λάθος ή σωστό
πρέπει μονάχη σου εξήγηση να δώσεις
Βρήκες κορμιά όλο φωτιά, όμως δεν είχανε καρδιά
και ήρθες δίπλα μου ξανά για να γλιτώσεις
|
Έtsi su `legan meriki pos ine orea i zoí
apó ti mia tin agkaliá na pas stin álli
Ki esí tus pístepses trelí, kikloforuses san tiflí
Chorís na kséris i zoí pu tha se vgáli
Ti na su káno, ti na su káno
tóra pu írthes ke tin pórta mu chtipás
Ti na su káno, ti na su káno
mu ine dískolo aftó pu mu zitás
Tha to skeftó ke tin kardiá mu tha rotíso
an tha boréso ap’ tin archí na s’ agapíso
Tóra ti thélis na su po, an ine láthos í sostó
prépi monáchi su eksígisi na dósis
Oríkes kormiá ólo fotiá, ómos den ichane kardiá
ke írthes dípla mu ksaná gia na glitósis
|