Αυτό το “θα ’ρθω” τι το θες
όταν γυρίσεις πια δε θα με βρεις ξανά
Μπορεί να έχεις ενοχές
μα τι σου φταίω εγώ που τόσο σ’ αγαπώ
Κράτησέ μου το τέλος εδώ
δεν μπορώ σ’ένα ψέμα να ζω
μα τι σου φταίω εγώ
που τόσο σ’ αγαπώ
Αυτό το “θα ’ρθω” τι το θες
όταν ορκίζεσαι παραλογίζεσαι
αφού θα φύγεις τι μου λες
πως θα με σκέφτεσαι θα μ’επισκέπτεσαι
Κράτησέ μου το τέλος εδώ
άνοιξέ μου τα μάτια να δω
πως θα φύγεις μια για πάντα
κι εγώ μόνη θα βρεθώ
Αυτό το “θα ’ρθω” τι το θες
όταν γυρίσεις πια δε θα με βρεις ξανά
μπορεί να έχεις ενοχές
μα τι σου φταίω εγώ
που τόσο σ’ αγαπώ
και δε θα φταίω εγώ
που τόσο σ’ αγαπώ
|
Aftó to “tha ’rtho” ti to thes
ótan girísis pia de tha me vris ksaná
Bori na échis enochés
ma ti su fteo egó pu tóso s’ agapó
Krátisé mu to télos edó
den boró s’éna pséma na zo
ma ti su fteo egó
pu tóso s’ agapó
Aftó to “tha ’rtho” ti to thes
ótan orkízese paralogizese
afu tha fígis ti mu les
pos tha me skéftese tha m’episképtese
Krátisé mu to télos edó
ániksé mu ta mátia na do
pos tha fígis mia gia pánta
ki egó móni tha vrethó
Aftó to “tha ’rtho” ti to thes
ótan girísis pia de tha me vris ksaná
bori na échis enochés
ma ti su fteo egó
pu tóso s’ agapó
ke de tha fteo egó
pu tóso s’ agapó
|