Σ’ ένα άδειο σώμα μη ζητάς να βρεις καρδιά,
σ’ ένα απόηχο τις λέξεις να γυρέψεις,
είμαι σαν δέντρο που του κόψαν τα κλαριά
κι εσύ ζητάς πάλι εδώ να επιστρέψεις.
Τι θα βρεις και να γυρίσεις, τι θα βρεις,
μη νομίζεις ότι ζει εδώ κανείς,
τι θα βρεις και να γυρίσεις, τι θα βρεις,
ποιος υπάρχει να πιστέψει όσα πεις.
Σ’ ένα άδειο σώμα μη ζητάς να βρεις καρδιά,
μες στο κενό τι περιμένεις να υπάρχει,
είναι όλα στάχτη απ’ τη δική σου τη φωτιά
γιατί δε μου `δωσες ποτέ λίγη αγάπη.
Τι θα βρεις και να γυρίσεις, τι θα βρεις,
μη νομίζεις ότι ζει εδώ κανείς,
τι θα βρεις και να γυρίσεις, τι θα βρεις,
ποιος υπάρχει να πιστέψει όσα πεις.
Ποιος υπάρχει να πιστέψει όσα πεις.
|
S’ éna ádio sóma mi zitás na vris kardiá,
s’ éna apóicho tis léksis na girépsis,
ime san déntro pu tu kópsan ta klariá
ki esí zitás páli edó na epistrépsis.
Ti tha vris ke na girísis, ti tha vris,
mi nomízis óti zi edó kanis,
ti tha vris ke na girísis, ti tha vris,
pios ipárchi na pistépsi ósa pis.
S’ éna ádio sóma mi zitás na vris kardiá,
mes sto kenó ti periménis na ipárchi,
ine óla stáchti ap’ ti dikí su ti fotiá
giatí de mu `doses poté lígi agápi.
Ti tha vris ke na girísis, ti tha vris,
mi nomízis óti zi edó kanis,
ti tha vris ke na girísis, ti tha vris,
pios ipárchi na pistépsi ósa pis.
Pios ipárchi na pistépsi ósa pis.
|