Με παίρνεις στο τηλέφωνο μεσάνυχτα
και μένω με τα μάτια μου ορθάνοιχτα
σαν εφιάλτης με βασανίζεις
ως το πρωί στο μυαλό μου τριγυρνάς
Τι ζητάς
παρ’ το απόφαση πια
τι ζητάς
έγινε στάχτη η φωτιά
τι ζητάς
να σ’ αγαπώ δεν μπορώ
και το ψέμα τελειώνει εδώ
Μες σε μια στιγμή προδόθηκε ο έρωτας
πόσο πονώ ακόμα ούτε που ρωτάς
τίποτα πλέον δε μας ενώνει
και μόνο η σκέψη σου με θυμώνει
Τι ζητάς
παρ’ το απόφαση πια
τι ζητάς
έγινε στάχτη η φωτιά
τι ζητάς
να σ’ αγαπώ δεν μπορώ
και το ψέμα τελειώνει εδώ
Πέταξες την αγάπη μας
κι όπως το κρύσταλλο έτσι ράγισε
πέταξες την αγάπη μας
και μόνη μ’ άφησες μ’ άφησες μ’ άφησες
τι ζητάς
παρ’ το απόφαση πια
τι ζητάς
έγινε στάχτη η φωτιά
τι ζητάς
να σ’ αγαπώ δεν μπορώ
και το ψέμα τελειώνει εδώ
|
Me pernis sto tiléfono mesánichta
ke méno me ta mátia mu orthánichta
san efiáltis me vasanízis
os to pri sto mialó mu trigirnás
Ti zitás
par’ to apófasi pia
ti zitás
égine stáchti i fotiá
ti zitás
na s’ agapó den boró
ke to pséma telióni edó
Mes se mia stigmí prodóthike o érotas
póso ponó akóma ute pu rotás
típota pléon de mas enóni
ke móno i sképsi su me thimóni
Ti zitás
par’ to apófasi pia
ti zitás
égine stáchti i fotiá
ti zitás
na s’ agapó den boró
ke to pséma telióni edó
Pétakses tin agápi mas
ki ópos to krístallo étsi rágise
pétakses tin agápi mas
ke móni m’ áfises m’ áfises m’ áfises
ti zitás
par’ to apófasi pia
ti zitás
égine stáchti i fotiá
ti zitás
na s’ agapó den boró
ke to pséma telióni edó
|