Σχεδόν πενήντα χρόνια
βάσανα και διωγμοί,
τώρα στη μαύρη αρρώστια
ανάξια πλερωμή.
Το δίκιο του αγώνα
πολλά σου στέρησε,
μα η ζωή λεχώνα
ελπίδες γέννησε.
Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή,
τ’ όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου “γιατί”.
Ποτέ δε λες η μοίρα
πως σε αδίκησε,
μα μόνο η Ιστορία
αλλιώς σου μίλησε.
Σκυφτός στα καφενεία,
στους δρόμους σκεφτικός,
μα χθες μες στην πορεία
περνούσες γελαστός.
|
Schedón penínta chrónia
vásana ke diogmi,
tóra sti mavri arróstia
anáksia pleromí.
To díkio tu agóna
pollá su stérise,
ma i zoí lechóna
elpídes génnise.
Típota den pái chaméno
sti chaméni su zoí,
t’ óniró su anasteno
ke to káthe su “giatí”.
Poté de les i mira
pos se adíkise,
ma móno i Istoría
alliós su mílise.
Skiftós sta kafenia,
stus drómus skeftikós,
ma chthes mes stin poria
pernuses gelastós.
|