Την ώρα που περνούν οι γερανοί
Εσύ θα είσαι οδηγός στην κωπαϊδα
Θ’ ακούς το αίνιγμα της σφίγγας
Βιαστικά μες στη βροχή
Με το παράθυρο ανοιχτό
Στου φεγγαριού το ουρλιαχτό
Τι να ‘ναι αυτό που μόλις δει το φως
Στα τέσσερα μονάχα πάει
Κι όταν του κόψουν το σκοινί
Στα δυο πετάει
Κι έχει μια μοίρα σκοτεινή
Σε Λύκειο θηλέων σε γιορτή
Εγώ θα παίζω την Αστέρω σε ταινία
Που μες στο γλέντι τριγυρίζει
Σαν στοιχειό και σαν τρελή
Με μοβ αγκάθια στα μαλλιά
Για μιαν αγάπη της παλιά
|
Tin óra pu pernun i gerani
Esí tha ise odigós stin kopaida
Th’ akus to enigma tis sfíngas
Iastiká mes sti vrochí
Me to paráthiro anichtó
Stu fengariu to urliachtó
Ti na ‘ne aftó pu mólis di to fos
Sta téssera monácha pái
Ki ótan tu kópsun to skiní
Sta dio petái
Ki échi mia mira skotiní
Se Líkio thiléon se giortí
Egó tha pezo tin Astéro se tenía
Pu mes sto glénti trigirízi
San stichió ke san trelí
Me mov agkáthia sta malliá
Gia mian agápi tis paliá
|