Άρρωστη ρίζα του κακού,
της άγνωστης η μέθη.
Το ριζικό μου, το άγιασμα
της ομορφιάς μου αντέχει.
άγνωστη νύχτα του θυμού,
του λιμανιού το χρώμα
χαρίζουνε τα μάτια σου
και φτιάχνουνε μια εικόνα.
Το μοιρολόι του τρελού
μοιάζει στο κλάμα ενός μωρού.
Μοιάζει στο κλάμα ενός μωρού
το μοιρολόι του τρελού.
Όμορφη λύσσα της γνωστής
της πείνας μου οδοιπόρος.
Αμετανόητος τρελός
ο κουρασμένος μου άγγελος,
ο πονηρός εωσφόρος.
Αντέχει πόνους το κορμί,
της λευτεριάς η σκέψη.
Κι άμα μιλήσεις στο Θεό για μένανε
πες του να με προσέχει.
Κι άμα μιλήσεις στο Θεό για μένανε
πες του να με προσέχει.
Το μοιρολόι του τρελού
μοιάζει στο κλάμα ενός μωρού.
Μοιάζει στο κλάμα ενός μωρού
το μοιρολόι του τρελού.
|
Άrrosti ríza tu kaku,
tis ágnostis i méthi.
To rizikó mu, to ágiasma
tis omorfiás mu antéchi.
ágnosti níchta tu thimu,
tu limaniu to chróma
charízune ta mátia su
ke ftiáchnune mia ikóna.
To mirolói tu trelu
miázi sto kláma enós moru.
Miázi sto kláma enós moru
to mirolói tu trelu.
Όmorfi líssa tis gnostís
tis pinas mu odipóros.
Ametanóitos trelós
o kurasménos mu ángelos,
o ponirós eosfóros.
Antéchi pónus to kormí,
tis lefteriás i sképsi.
Ki áma milísis sto Theó gia ménane
pes tu na me proséchi.
Ki áma milísis sto Theó gia ménane
pes tu na me proséchi.
To mirolói tu trelu
miázi sto kláma enós moru.
Miázi sto kláma enós moru
to mirolói tu trelu.
|