Βάρκα μου αραγμένη στο λιμάνι
άγκυρα νεκρή στην αμμουδίά
βγήκε ο πόνος κι έκανε σεργιάνι
κι άπλωσε πανιά η συννεφιά
Φουρτούνα ξέσπασε βαριά
στην πληγωμένη μου καρδιά
κι έγινε τ’ όνειρο καημός
και η ελπίδα στεναγμός
Έσταξε στα χέρια μου το δάκρυ
κι έγινε η αγάπη μου βροχή
Έλα τόση πίκρα δίχως άκρη
μόνο ψέμα είναι η ζωή
Φουρτούνα ξέσπασε βαριά
στην πληγωμένη μου καρδιά
κι έγινε τ’ όνειρο καημός
και η ελπίδα στεναγμός
|
Oárka mu aragméni sto limáni
ágkira nekrí stin ammudíá
vgíke o pónos ki ékane sergiáni
ki áplose paniá i sinnefiá
Furtuna kséspase variá
stin pligoméni mu kardiá
ki égine t’ óniro kaimós
ke i elpída stenagmós
Έstakse sta chéria mu to dákri
ki égine i agápi mu vrochí
Έla tósi píkra díchos ákri
móno pséma ine i zoí
Furtuna kséspase variá
stin pligoméni mu kardiá
ki égine t’ óniro kaimós
ke i elpída stenagmós
|