Όπως παλιά σιωπηλά
Θα σου ανοίξω την πόρτα
Της αγάπης τα φώτα
Κι όμοια σαν γυμνό πρωινό
Αγκαλιά σου θα πέσω θα σε φορέσω
Το μηδέν μου είσαι και το άπειρο
Της ζωής μου πεπρωμένο
Στου κενού το ανοιχτό παράθυρο
Όλο εσένα περιμένω
Το μηδέν μου είσαι και το άπειρο
Και χαμός και σωτηρία
Στην καρδιά μου σπάνιο μου λάφυρο
Που ‘χει γράψει ιστορία
Είσαι κρυφός στεναγμός
Η ζωή με προδίδει
Αν δεν σ’ έχω ταξίδι
Κι όπως τον λυγμό συγκρατώ
Σ’ αγαπώ φυλλοβόλα μέσα μου όλα
Το μηδέν μου είσαι και το άπειρο
Της ζωής μου πεπρωμένο
Στου κενού το ανοιχτό παράθυρο
Όλο εσένα περιμένω
Το μηδέν μου είσαι και το άπειρο
Και χαμός και σωτηρία
Στην καρδιά μου σπάνιο μου λάφυρο
Που ‘χει γράψει ιστορία
|
Όpos paliá siopilá
Tha su anikso tin pórta
Tis agápis ta fóta
Ki ómia san gimnó prinó
Agkaliá su tha péso tha se foréso
To midén mu ise ke to ápiro
Tis zoís mu peproméno
Stu kenu to anichtó paráthiro
Όlo eséna periméno
To midén mu ise ke to ápiro
Ke chamós ke sotiría
Stin kardiá mu spánio mu láfiro
Pu ‘chi grápsi istoría
Ise krifós stenagmós
I zoí me prodídi
An den s’ écho taksídi
Ki ópos ton ligmó sigkrató
S’ agapó fillovóla mésa mu óla
To midén mu ise ke to ápiro
Tis zoís mu peproméno
Stu kenu to anichtó paráthiro
Όlo eséna periméno
To midén mu ise ke to ápiro
Ke chamós ke sotiría
Stin kardiá mu spánio mu láfiro
Pu ‘chi grápsi istoría
|