Χτες το βράδυ αργά
ήρθες φώλιασες στο μυαλό μου
ήσουνα εκεί δίπλα μου, σ’ άγγιζα
χάιδευα τα όμορφα μαλλιά σου
μες στ’ όνειρο
Πάει καιρός που έφυγες
ξέρω σου λεν πως σ’ έχω ξεχάσει
μα τα σημάδια μέσα μου
ούτε το ότι είσαι μακριά
ούτε ο καιρός θα σβήσει
Δάκρυα στα μάτια μου ‘ρχονται
κάθε φορά που βλέπω πίσω
όσο κι αν ψάξω δεν μπορώ να σε βρω
μα ξέρω κάπου εκεί μες στο πλήθος
θα κρύβεσαι
Χτες το βράδυ αργά
ξύπνησα τρομαγμένος
έτρεχες λέει καβάλα σ’ άλογο
που δεν άφηνε πατημασιές πάνω στο χώμα
|
Chtes to vrádi argá
írthes fóliases sto mialó mu
ísuna eki dípla mu, s’ ángiza
cháideva ta ómorfa malliá su
mes st’ óniro
Pái kerós pu éfiges
kséro su len pos s’ écho ksechási
ma ta simádia mésa mu
ute to óti ise makriá
ute o kerós tha svísi
Dákria sta mátia mu ‘rchonte
káthe forá pu vlépo píso
óso ki an psákso den boró na se vro
ma kséro kápu eki mes sto plíthos
tha krívese
Chtes to vrádi argá
ksípnisa tromagménos
étreches léi kavála s’ álogo
pu den áfine patimasiés páno sto chóma
|