Σε κάτι σαπιοκάραβα, στο πέραμα του κόσμου
που αργοπεθαίνουν με σκοινιά και άγκυρες δεμένα,
εκεί τις νύχτες ξαγρυπνά ο άλλος εαυτός μου,
ψάχνει χαμένα πρόσωπα, χρόνια παροπλισμένα.
Ανοίγω πόρτες ύποπτες, ανοίγω ασυρμάτους
που μεταδίδουν σήματα και λόγια ξεχασμένα,
τα πάντα με προσπέρασαν στο παραλήρημά τους
κι ό,τι πολύ αγάπησα δεν ήτανε για μένα.
Κι εγώ φοβάμαι, κρύβομαι στ’ ανώνυμο σκοτάδι,
της νύχτας το πουκάμισο είν’ ο παράδεισός μου.
Για κοραλένιους ουρανούς μπαρκάρω κάθε βράδυ
με κάτι σαπιοκάραβα, στο πέραμα του κόσμου.
Όλα νωρίς τελειώσανε, τα έσβησε τ’ αλάτι,
ο κόσμος πρωτοσέλιδο μου δείχνει τις πληγές του,
κι εγώ στο χθες εξόριστος να ψάχνομαι για κάτι,
να πνίγομαι στο τίποτα και τις παραλλαγές του.
Γιατί με καταδίκασες στου χρόνου το αμπάρι
με πληρωμένη συντροφιά και λόγια μεθυσμένα
μονάχος της αγάπης μου να λύνω το κουβάρι
και όλα γύρω μου φτηνά και μισοβουλιαγμένα.
Κι εγώ φοβάμαι, κρύβομαι στ’ ανώνυμο σκοτάδι,
της νύχτας το πουκάμισο είν’ ο παράδεισός μου.
Για κοραλένιους ουρανούς μπαρκάρω κάθε βράδυ
με κάτι σαπιοκάραβα, στο πέραμα του κόσμου.
|
Se káti sapiokárava, sto pérama tu kósmu
pu argopethenun me skiniá ke ágkires deména,
eki tis níchtes ksagripná o állos eaftós mu,
psáchni chaména prósopa, chrónia paroplisména.
Anigo pórtes ípoptes, anigo asirmátus
pu metadídun símata ke lógia ksechasména,
ta pánta me prospérasan sto paralírimá tus
ki ó,ti polí agápisa den ítane gia ména.
Ki egó fováme, krívome st’ anónimo skotádi,
tis níchtas to pukámiso in’ o parádisós mu.
Gia koralénius uranus barkáro káthe vrádi
me káti sapiokárava, sto pérama tu kósmu.
Όla norís teliósane, ta ésvise t’ aláti,
o kósmos protosélido mu dichni tis pligés tu,
ki egó sto chthes eksóristos na psáchnome gia káti,
na pnígome sto típota ke tis parallagés tu.
Giatí me katadíkases stu chrónu to abári
me pliroméni sintrofiá ke lógia methisména
monáchos tis agápis mu na líno to kuvári
ke óla giro mu ftiná ke misovuliagména.
Ki egó fováme, krívome st’ anónimo skotádi,
tis níchtas to pukámiso in’ o parádisós mu.
Gia koralénius uranus barkáro káthe vrádi
me káti sapiokárava, sto pérama tu kósmu.
|