Το πνεύμα της παπαρούνας | To pnevma tis paparunas

Από το αίμα του Χριστού κι απ’ το κρυφό του δάκρυ
στου Γολγοθά τους λόφους γεννήθηκα εγώ,
έρχομαι με την άνοιξη, Αγάπη τ’ όνομα μου,
από τους μύθους έρχομαι, βαθιά, απ’ τον καιρό.
Από το αίμα του Χριστού κι απ’ το κρυφό του δάκρυ
κι απ’ των αθώων τα όνειρα είμαι πλασμένη εγώ.

Από τα χείλη του καζανιού άρχισε τώρα να βγαίνει ένας λεπτός καπνός και μεγάλωνε, μεγάλωνε μέχρι που έγινε ένα ροζ σύννεφο σαν το μαλλί της γριάς που πουλάνε στα πανηγύρια… Έπειτα οι καλικάντζαροι φύσηξαν φου… φου… όλοι μαζί και ουπ… το σύννεφο πήγε και στάθηκε πάνω από την πόλη.
Ο αέρας ευώδιαζε απ’ τον ανθό της κερασιάς. Ναι, πάνω στο χιόνι είχαν φυτρώσει κερασιές.
Μετά από λίγες ώρες, λίγο πριν ξημερώσει… φύσηξε στην κοιλάδα ένας ζεστός άνεμος… Το σύννεφο έλιωσε και έγινε βροχούλα… Σε λίγο ξημέρωσε Χριστούγεννα… Χρόνια πολλά

Apó to ema tu Christu ki ap’ to krifó tu dákri
stu Golgothá tus lófus genníthika egó,
érchome me tin ániksi, Agápi t’ ónoma mu,
apó tus míthus érchome, vathiá, ap’ ton keró.
Apó to ema tu Christu ki ap’ to krifó tu dákri
ki ap’ ton athóon ta ónira ime plasméni egó.

Apó ta chili tu kazaniu árchise tóra na vgeni énas leptós kapnós ke megálone, megálone méchri pu égine éna roz sínnefo san to mallí tis griás pu puláne sta panigiria… Έpita i kalikántzari físiksan fu… fu… óli mazí ke up… to sínnefo píge ke státhike páno apó tin póli.
O aéras evódiaze ap’ ton anthó tis kerasiás. Ne, páno sto chióni ichan fitrósi kerasiés.
Metá apó líges óres, lígo prin ksimerósi… físikse stin kiláda énas zestós ánemos… To sínnefo éliose ke égine vrochula… Se lígo ksimérose Christugenna… Chrónia pollá