Έντεκα χρόνια ρομάντζο
Και μ’ αγαπάς, σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς
Τώρα κοιμάσαι σε ράντζο
Κι ούτε σε νοιάζει να ξέρω που πας.
Έντεκα χρόνια ματαίως
Είσαι για μένα εσύ, μόνο εσύ
Κι αν θες να γίνεις ο τέως
Θα την πληρώσεις τη νύφη χρυσή.
Τι ανθρωπότης
Και τι παράλογο
Του Ησαΐα πικρός ο χορός
Κι ένας ιππότης
Με άσπρο άλογο
Ν’ αλλάζει τόσο σαν γίνει γαμπρός.
Η εν πολλές αμαρτίες
Περιπεσούσα φωνάζεις γυνή
Κι όλο γυρεύεις αιτίες
Και θες στο δρόμο να βγεις με χωνί.
Δίνεις συνέντευξη τύπου
Και το δηλώνεις ξανά και ξανά
Στα λουλουδάκια του κήπου
Πως τα κουφέτα σου βγήκαν ξινά.
Τι ανθρωπότης
Και τι παράλογο
Του Ησαΐα πικρός ο χορός
Κι ένας ιππότης
Με άσπρο άλογο
Ν’ αλλάζει τόσο σαν γίνει γαμπρός.
Γίναν οι βέρες φοβέρες
Και τα σταφύλια παλιά περσινά
Κι όλο σηκώνεις παντιέρες
Λες κι ανεβαίνεις το όρος Σινά.
Έχει ρομάντζο το μένος
Έχει ρομάντζο και δάκρυ πολύ
Κοίτα μη βγεις κουρεμένος
Τόσο που θέλεις να πας για μαλλί.
|
Έnteka chrónia romántzo
Ke m’ agapás, s’ agapó, m’ agapás
Tóra kimáse se rántzo
Ki ute se niázi na kséro pu pas.
Έnteka chrónia mateos
Ise gia ména esí, móno esí
Ki an thes na ginis o téos
Tha tin plirósis ti nífi chrisí.
Ti anthropótis
Ke ti parálogo
Tu Isaΐa pikrós o chorós
Ki énas ippótis
Me áspro álogo
N’ allázi tóso san gini gabrós.
I en pollés amartíes
Peripesusa fonázis giní
Ki ólo girevis etíes
Ke thes sto drómo na vgis me choní.
Dínis sinéntevksi típu
Ke to dilónis ksaná ke ksaná
Sta luludákia tu kípu
Pos ta kuféta su vgíkan ksiná.
Ti anthropótis
Ke ti parálogo
Tu Isaΐa pikrós o chorós
Ki énas ippótis
Me áspro álogo
N’ allázi tóso san gini gabrós.
Ginan i véres fovéres
Ke ta stafília paliá persiná
Ki ólo sikónis pantiéres
Les ki anevenis to óros Siná.
Έchi romántzo to ménos
Έchi romántzo ke dákri polí
Kita mi vgis kureménos
Tóso pu thélis na pas gia mallí.
|