|
Ήμουνα μικρός για τόσα αινίγματα,
και όμως τα απάντησα μωρό μου,
έκανα με σένα τόσα ανοίγματα,
τώρα έχω κλειστεί στον εαυτό μου.
Σου ‘ριξα τα δίχτυα μα δεν πιάστηκες,
Ξέρεις να ξεφεύγεις απ’ το θέμα,
Ίσως έχεις δίκιο που φυλάχτηκες,
Απ’ το σ’ αγαπώ και από μένα.
Είναι επικίνδυνα εδώ,
Γι’ αυτό καλύτερα που φεύγεις,
Χρόνια προσπαθώ, αυτό που χρόνια αποφεύγεις,
Κι άλλο αν μείνεις θα δεθώ, γι’ αυτό καλύτερα που φεύγεις,
Χρόνια προσπαθώ, αυτό που χρόνια αποφεύγεις,
Το σ’ αγαπώ, το σ’ αγαπώ.
Σου δωσα τα πάντα κι όμως στάθηκες,
Σ’ όλα αυτά που μου κρατάς κρυμμένα,
Ίσως έχεις δίκιο που αντιστάθηκες,
Και στο σ’ αγαπώ, μα και σε μένα.
Είναι επικίνδυνα εδώ,
Γι’ αυτό καλύτερα που φεύγεις,
Χρόνια προσπαθώ, αυτό που χρόνια αποφεύγεις,
Κι άλλο μείνεις θα δεθώ, γι’ αυτό καλύτερα που φεύγεις,
Χρόνια προσπαθώ, αυτό που χρόνια αποφεύγεις,
Το σ’ αγαπώ, το σ’ αγαπώ.
|
Ήmuna mikrós gia tósa enígmata,
ke ómos ta apántisa moró mu,
ékana me séna tósa anigmata,
tóra écho klisti ston eaftó mu.
Su ‘riksa ta díchtia ma den piástikes,
Kséris na ksefevgis ap’ to théma,
Ίsos échis díkio pu filáchtikes,
Ap’ to s’ agapó ke apó ména.
Ine epikíndina edó,
Gi’ aftó kalítera pu fevgis,
Chrónia prospathó, aftó pu chrónia apofevgis,
Ki állo an minis tha dethó, gi’ aftó kalítera pu fevgis,
Chrónia prospathó, aftó pu chrónia apofevgis,
To s’ agapó, to s’ agapó.
Su dosa ta pánta ki ómos státhikes,
S’ óla aftá pu mu kratás krimména,
Ίsos échis díkio pu antistáthikes,
Ke sto s’ agapó, ma ke se ména.
Ine epikíndina edó,
Gi’ aftó kalítera pu fevgis,
Chrónia prospathó, aftó pu chrónia apofevgis,
Ki állo minis tha dethó, gi’ aftó kalítera pu fevgis,
Chrónia prospathó, aftó pu chrónia apofevgis,
To s’ agapó, to s’ agapó.
|
