Απόψε μοιάζει ο ουρανός γαλάζια ξένη φυλακή
μικρό ταξίδι ο προορισμός που σε κανέναν δεν αρκεί
αρχή και τέλος, αρχή και τέλος η σιωπή
Από πανύψηλο μπετόν κι από παράθυρα κλειστά
φτιάχνει παγίδες το παρόν και καταστρέφει το μετά
ο χρόνος δέντρο, ο χρόνος δέντρο στη φωτιά
Μα εγώ είμ’ εδώ και σ’ αγαπώ
χωρίς να ξέρω το γιατί
λίγο το φως μες στην καρδιά
μ’ αυτό το λίγο μου αρκεί
να έχω ένα λόγο για να πω
όταν γυρίσεις να σε δω
το σ’ αγαπώ, όπως κανείς,
όπως κανείς δε στο ‘χει πει
όπως κανείς δε στο ‘χει πει
Σεντόνι μαύρο και σατέν είναι της νύχτας η αγκαλιά
τα χείλη σμίγοντας θα βρουν αγκάθια πάνω στα φιλιά
μικρό το μέλλον, μικρό το μέλλον, μια γουλιά
Μα εγώ είμ’ εδώ και σ’ αγαπώ
χωρίς να ξέρω το γιατί
λίγο το φως μες στην καρδιά
μ’ αυτό το λίγο μου αρκεί
να έχω ένα λόγο για να πω
όταν γυρίσεις να σε δω
το σ’ αγαπώ, όπως κανείς,
όπως κανείς δε στο ‘χει πει
όπως κανείς δε στο ‘χει πει
|
Apópse miázi o uranós galázia kséni filakí
mikró taksídi o proorismós pu se kanénan den arki
archí ke télos, archí ke télos i siopí
Apó panípsilo betón ki apó paráthira klistá
ftiáchni pagides to parón ke katastréfi to metá
o chrónos déntro, o chrónos déntro sti fotiá
Ma egó im’ edó ke s’ agapó
chorís na kséro to giatí
lígo to fos mes stin kardiá
m’ aftó to lígo mu arki
na écho éna lógo gia na po
ótan girísis na se do
to s’ agapó, ópos kanis,
ópos kanis de sto ‘chi pi
ópos kanis de sto ‘chi pi
Sentóni mavro ke satén ine tis níchtas i agkaliá
ta chili smígontas tha vrun agkáthia páno sta filiá
mikró to méllon, mikró to méllon, mia guliá
Ma egó im’ edó ke s’ agapó
chorís na kséro to giatí
lígo to fos mes stin kardiá
m’ aftó to lígo mu arki
na écho éna lógo gia na po
ótan girísis na se do
to s’ agapó, ópos kanis,
ópos kanis de sto ‘chi pi
ópos kanis de sto ‘chi pi
|