Υπάρχουν κάτι παιδιά της ρωγμής
με πληγές και τραύματα,
πετούν στα σύννεφα, χρώματα ονείρου
με μουσικές.
Υπάρχουν κάτι παιδιά της ζωής
που ξυπνούν χαράματα
και ερωτεύονται όσα οι άλλοι
δεν είδαν χτες.
Υπάρχουν κάτι παιδιά της φωτιάς
που τρυπάνε το άπειρο
και τραγουδάνε στους ήλιους
της Άπω Ανατολής.
Υπάρχουν κάτι παιδιά της σκιάς
με το στίγμα λάφυρο
σαν διαβατάρικα, εξωτικά,
πίσω τους κανείς.
Υπάρχουν κάτι παιδιά της σιωπής
σφραγισμένα γράμματα,
με φυσαρμόνικες πειρατικές
σ’ άλλες διαδρομές.
Υπάρχουν κάτι παιδιά της ρωγμής
με πληγές και τραύματα,
πετούν στα σύννεφα, χρώματα ονείρου
με μουσικές.
Υπάρχουν κάτι παιδιά της ζωής
που ξυπνούν χαράματα
και ερωτεύονται όσα οι άλλοι
δεν είδαν χτες.
|
Ipárchun káti pediá tis rogmís
me pligés ke trafmata,
petun sta sínnefa, chrómata oniru
me musikés.
Ipárchun káti pediá tis zoís
pu ksipnun charámata
ke erotevonte ósa i álli
den idan chtes.
Ipárchun káti pediá tis fotiás
pu tripáne to ápiro
ke tragudáne stus ílius
tis Άpo Anatolís.
Ipárchun káti pediá tis skiás
me to stígma láfiro
san diavatárika, eksotiká,
píso tus kanis.
Ipárchun káti pediá tis siopís
sfragisména grámmata,
me fisarmónikes piratikés
s’ álles diadromés.
Ipárchun káti pediá tis rogmís
me pligés ke trafmata,
petun sta sínnefa, chrómata oniru
me musikés.
Ipárchun káti pediá tis zoís
pu ksipnun charámata
ke erotevonte ósa i álli
den idan chtes.
|