|
Εγώ δε συνηθίζω,
ούτε περιορίζω,
για σένα δε θα κλαίω.
Λίγες κουβέντες λέω
και πρέπει να το ξέρεις
πως κάθε μέρα δεν περνάω να σε δω.
Εγώ δε σου χαρίζω
και ούτε υπολογίζω
κι αν δεν τα καταφέρω
μόνη μου υποφέρω,
όμως εσύ να μάθεις
πως θα μιλάω μ’ όποιον θέλω
γιατί εγώ…
Κι αν στο τέλος είμαι μόνη
πιάνω το τιμόνι
και ακολουθώ το ένστικτό μου.
Κι αν στο τέλος είμαι μόνη
πια δε με πληγώνει,
τώρα αγαπώ τον εαυτό μου.
Αν σε ενδιαφέρω
μάθε πως διαφέρω,
μη σκέφτεσαι πως μοιάζω
και κάπου πως ταιριάζω,
στα μάτια σε καρφώνω
μα σε κανέναν δεν τελειώνω
γιατί εγώ…
Κι αν στο τέλος είμαι μόνη,
πιάνω το τιμόνι
και ακολουθώ το ένστικτό μου.
Κι αν στο τέλος είμαι μόνη
πια δε με πληγώνει,
τώρα αγαπώ τον εαυτό μου.
Τώρα νομίζω έχεις καταλάβει πως
εγώ, μωρό μου, είμαι αλλιώς.
Κι αν στο τέλος είμαι μόνη,
πιάνω το τιμόνι
και ακολουθώ το ένστικτό μου.
Κι αν στο τέλος είμαι μόνη
πια δε με πληγώνει,
τώρα αγαπώ τον εαυτό μου.
|
Egó de sinithízo,
ute periorízo,
gia séna de tha kleo.
Líges kuvéntes léo
ke prépi na to kséris
pos káthe méra den pernáo na se do.
Egó de su charízo
ke ute ipologizo
ki an den ta kataféro
móni mu ipoféro,
ómos esí na máthis
pos tha miláo m’ ópion thélo
giatí egó…
Ki an sto télos ime móni
piáno to timóni
ke akoluthó to énstiktó mu.
Ki an sto télos ime móni
pia de me pligóni,
tóra agapó ton eaftó mu.
An se endiaféro
máthe pos diaféro,
mi skéftese pos miázo
ke kápu pos teriázo,
sta mátia se karfóno
ma se kanénan den telióno
giatí egó…
Ki an sto télos ime móni,
piáno to timóni
ke akoluthó to énstiktó mu.
Ki an sto télos ime móni
pia de me pligóni,
tóra agapó ton eaftó mu.
Tóra nomízo échis katalávi pos
egó, moró mu, ime alliós.
Ki an sto télos ime móni,
piáno to timóni
ke akoluthó to énstiktó mu.
Ki an sto télos ime móni
pia de me pligóni,
tóra agapó ton eaftó mu.
|
