Γερασμένοι και ονειροπαρμένοι
σας ξέρω εγώ απ’ όλους πιο πολύ
στων ονείρων σας τρεκλίζετε τη σφαίρα
μα όταν γενεί το θέλημά σας κάποια μέρα
θα `ναι για σας αληθινή καταστροφή.
Γιατί αν ο πλούτος ξανάβρισκε το φως του
και μοιραζόταν εξ ίσου όπως μου λες,
τότε ποιος θα νοιαζόταν για το έργο,
τις εφευρέσεις, τις τέχνες, τις δουλειές.
Ποιος θα έχτιζε σπίτια και παλάτια,
ποιος από `δω θα γυρνούσε τους τροχούς,
ποιος θα έραβε ρούχα ή παπουτσάκια
και ποιος θα κράταγε τους χώρους καθαρούς.
Τίνος άροτρο θα έσχιζε τα εδάφη
για να θερίσει τους καρπούς αυτής της γης,
αχ γέροι μου άεργοι αθώοι κι αφελείς.
|
Gerasméni ke oniroparméni
sas kséro egó ap’ ólus pio polí
ston oniron sas treklízete ti sfera
ma ótan geni to thélimá sas kápia méra
tha `ne gia sas alithiní katastrofí.
Giatí an o plutos ksanávriske to fos tu
ke mirazótan eks ísu ópos mu les,
tóte pios tha niazótan gia to érgo,
tis efevrésis, tis téchnes, tis duliés.
Pios tha échtize spítia ke palátia,
pios apó `do tha girnuse tus trochus,
pios tha érave rucha í paputsákia
ke pios tha krátage tus chórus katharus.
Tínos árotro tha éschize ta edáfi
gia na therísi tus karpus aftís tis gis,
ach géri mu áergi athói ki afelis.
|