Είπα να γράψω το τραγούδι του αιώνα
να βάλω απ’ όλα και αγάπη και ψυχή
και επιμένω σ’ έναν άνισο αγώνα
γιατί όλοι δίνουν στα σκουπίδια προσοχή.
Θα ‘ναι ο ύμνος στις αξίες μες στο χρόνο
που τώρα χάνονται σε δύσκολους καιρούς
αφού τις άλλαξαν και φέρνουνε τον πόνο
κάποια λαμόγια που `χουν σκύψει σε ισχυρούς.
Για το φιλότιμο, το δίκιο, την αλήθεια
τη λεβεντιά, την αρετή, την ανθρωπιά
θα τραγουδώ μέχρι να φτάσει μια βοήθεια
ή θα πεθάνω με το βλέμμα μου ψηλά.
Κι όταν θ’ ακούσω το τραγούδι του αιώνα
να τραγουδιέται απ’ την επόμενη γενιά
με φιλαράκια στη σκιά του Παρθενώνα
θα πίνω πάλι ευτυχής σε μια γωνιά.
|
Ipa na grápso to tragudi tu eóna
na válo ap’ óla ke agápi ke psichí
ke epiméno s’ énan ániso agóna
giatí óli dínun sta skupídia prosochí.
Tha ‘ne o ímnos stis aksíes mes sto chróno
pu tóra chánonte se dískolus kerus
afu tis állaksan ke férnune ton póno
kápia lamógia pu `chun skípsi se ischirus.
Gia to filótimo, to díkio, tin alíthia
ti leventiá, tin aretí, tin anthropiá
tha tragudó méchri na ftási mia voíthia
í tha petháno me to vlémma mu psilá.
Ki ótan th’ akuso to tragudi tu eóna
na tragudiéte ap’ tin epómeni geniá
me filarákia sti skiá tu Parthenóna
tha píno páli eftichís se mia goniá.
|