Υπάρχει ένα μέρος κρυφό στην καρδιά μου
που μπαίνω όταν λείπει το χρώμα απ`τη μέρα.
Αυτό σε φοβίζει να έρθεις κοντά μου,
η ακλόνητη δύναμη μίας άγνωστης σφαίρας.
Πες μου, πες μου, γιατί όλοι αγαπούν
κι όλοι έπειτα ξεχνούν,
πως είναι να πονάς και να αναζητάς
να μάθεις το γιατί αφού έφταιξες κι εσύ.
Πες μου γιατί.
Γιατί ποτέ δε θα μάθουμε
να συνυπάρχουμε σ’ αυτή τη ζωή.
πες μου γιατί αφού με αγάπησες κι εσύ.
Ποτέ δε θ’ αφήσω ετούτη τη θλίψη
να γίνει ο τοίχος σε μια προσδοκία.
Τα ανείπωτα λόγια που μου έχουν λείψει
στο βάθος γνωρίζω δεν έχουν αξία.
|
Ipárchi éna méros krifó stin kardiá mu
pu beno ótan lipi to chróma ap`ti méra.
Aftó se fovízi na érthis kontá mu,
i aklóniti dínami mías ágnostis sferas.
Pes mu, pes mu, giatí óli agapun
ki óli épita ksechnun,
pos ine na ponás ke na anazitás
na máthis to giatí afu éftekses ki esí.
Pes mu giatí.
Giatí poté de tha máthume
na sinipárchume s’ aftí ti zoí.
pes mu giatí afu me agápises ki esí.
Poté de th’ afíso etuti ti thlípsi
na gini o tichos se mia prosdokía.
Ta anipota lógia pu mu échun lipsi
sto váthos gnorízo den échun aksía.
|