Τον έρωτα ρωτάω και μόνη μου απαντάω
τα χρόνια αν λυγίζουν όποια σχέση αντικρίζουν.
Δεν ξέρω πώς κολλάνε και το γυαλί δε σπάνε
μα πάλι με φοβίζουν όταν όνειρα δε χτίζουν.
Κι εσύ του χτες δεσμώτης ανήμπορος σαν πότης
στο πανηγύρι του Αη Γιαννιού είσαι γιορτής χαρμάνι
μα δε σε λένε Γιάννη, μα δε σε λένε Γιάννη
κι έχω για σπίτι μου τη γη, τον ουρανό ταβάνι.
Δε θέλω στην αγάπη να κρύβεται το δάκρυ
κι ούτε στον πηγαιμό σου να`μαι εδώ για το καλό σου.
Το αύριο δε δίνεις μα πίσω δε μ`αφήνεις
και στις δικές μου πλάτες έχω δυο ζωές φευγάτες.
Κι εσύ του χτες δεσμώτης ανήμπορος σαν πότης
στο πανηγύρι του Αη Γιαννιού είσαι γιορτής χαρμάνι
μα δε σε λένε Γιάννη, μα δε σε λένε Γιάννη
κι έχω για σπίτι μου τη γη, τ ον ουρανό ταβάνι.
|
Ton érota rotáo ke móni mu apantáo
ta chrónia an ligizun ópia schési antikrízun.
Den kséro pós kolláne ke to gialí de spáne
ma páli me fovízun ótan ónira de chtízun.
Ki esí tu chtes desmótis aníboros san pótis
sto panigiri tu Ai Gianniu ise giortís charmáni
ma de se léne Giánni, ma de se léne Giánni
ki écho gia spíti mu ti gi, ton uranó taváni.
De thélo stin agápi na krívete to dákri
ki ute ston pigemó su na`me edó gia to kaló su.
To avrio de dínis ma píso de m`afínis
ke stis dikés mu plátes écho dio zoés fevgátes.
Ki esí tu chtes desmótis aníboros san pótis
sto panigiri tu Ai Gianniu ise giortís charmáni
ma de se léne Giánni, ma de se léne Giánni
ki écho gia spíti mu ti gi, t on uranó taváni.
|