|
Τον καταράστηκα να με θυμάται
αυγές, μεσάνυχτα και δειλινά
να ‘μαι στη σκέψη του όταν κοιμάται
να ‘μαι στα μάτια του όταν ξυπνά.
Και μες στη ζάλη όταν μεθάει
με μαύρο δάκρυ να με ζητάει
τον καταράστηκα να με θυμάται
αυγές, μεσάνυχτα και δειλινά.
Τον καταράστηκα να μην ξεχνάει
αυτά που ξέγραψε σε μια βραδιά
να ‘μαι η πίκρα του όταν φιλάει
να ‘μαι στο γέλιο του μια συννεφιά.
Και μες στη ζάλη όταν μεθάει
με μαύρο δάκρυ να με ζητάει
τον καταράστηκα να με θυμάται
αυγές, μεσάνυχτα και δειλινά.
|
Ton katarástika na me thimáte
avgés, mesánichta ke diliná
na ‘me sti sképsi tu ótan kimáte
na ‘me sta mátia tu ótan ksipná.
Ke mes sti záli ótan methái
me mavro dákri na me zitái
ton katarástika na me thimáte
avgés, mesánichta ke diliná.
Ton katarástika na min ksechnái
aftá pu kségrapse se mia vradiá
na ‘me i píkra tu ótan filái
na ‘me sto gélio tu mia sinnefiá.
Ke mes sti záli ótan methái
me mavro dákri na me zitái
ton katarástika na me thimáte
avgés, mesánichta ke diliná.
|
