Του μικρού βοριά παράγγειλα, να ‘ναι καλό παιδάκι
Μη μου χτυπάει πορτόφυλλα και το παραθυράκι
Γιατί στο σπίτι π’ αγρυπνώ, η αγάπη μου πεθαίνει
και μες στα μάτια την κοιτώ, που μόλις ανασαίνει
Γεια σας περβόλια, γεια σας ρεματιές
Γεια σας φιλιά και γεια σας αγκαλιές
Γεια σας οι κάβοι κι οι ξανθοί γιαλοί
Γεια σας οι όρκοι οι παντοτινοί
Με πνίγει το παράπονο, γιατί στον κόσμο αυτόνα
τα καλοκαίρια τα ‘χασα κι έπεσα στον χειμώνα
Σαν το καράβι π’ άνοιξε τ’ άρμενα κι αλαργεύει
βλέπω να χάνονται οι στεριές κι ο κόσμος λιγοστεύει
Γεια σας περβόλια, γεια σας ρεματιές
Γεια σας φιλιά και γεια σας αγκαλιές
Γεια σας οι κάβοι κι οι ξανθοί γιαλοί
Γεια σας οι όρκοι οι παντοτινοί
|
Tu mikru voriá parángila, na ‘ne kaló pedáki
Mi mu chtipái portófilla ke to parathiráki
Giatí sto spíti p’ agripnó, i agápi mu petheni
ke mes sta mátia tin kitó, pu mólis anaseni
Gia sas pervólia, gia sas rematiés
Gia sas filiá ke gia sas agkaliés
Gia sas i kávi ki i ksanthi giali
Gia sas i órki i pantotini
Me pnígi to parápono, giatí ston kósmo aftóna
ta kalokeria ta ‘chasa ki épesa ston chimóna
San to karávi p’ ánikse t’ ármena ki alargevi
vlépo na chánonte i steriés ki o kósmos ligostevi
Gia sas pervólia, gia sas rematiés
Gia sas filiá ke gia sas agkaliés
Gia sas i kávi ki i ksanthi giali
Gia sas i órki i pantotini
|