Μπήκαμε στο πλοίο
γελαστοί κι οι δύο
κι από τη χαρά μας κλαίγαμε
Και μας μίσησαν
Και μας βύθισαν
το καράβι που όνειρο το λέγαμε
Τσακισμένο το καράβι
κι η ζωή ωκεανός
Ποιος μπορεί να καταλάβει
τι ‘ναι χωρισμός
Άραγε που πήγες
οι στιγμές οι λίγες
γίνανε καημοί αγιάτρευτοι
και αν σ’ έχασα
δεν σε ξέχασα
άτυχη μορφή μου αξιολάτρευτη
|
Bíkame sto plio
gelasti ki i dío
ki apó ti chará mas klegame
Ke mas mísisan
Ke mas víthisan
to karávi pu óniro to légame
Tsakisméno to karávi
ki i zoí okeanós
Pios bori na katalávi
ti ‘ne chorismós
Άrage pu píges
i stigmés i líges
ginane kaimi agiátrefti
ke an s’ échasa
den se kséchasa
átichi morfí mu aksiolátrefti
|