Τόσα χρόνια κουβαλάω το κορμάκι μου,
στα παζάρια του μυαλού μου, τα αλύπητα,
και το παραχαϊδεμμένο κεφαλάκι μου,
έχει ρίξει την καρδιά μου στα αζήτητα.
Τώρα κλαίω και δε θέλω να κρυφτώ από κανένα,
γιατί ξέρω ότι φταίω για τα χρόνια τα χαμένα,
κλάψε, αν θες, κι εσύ, μωρό μου και δεν είναι αμαρτία
να σε συγκινήσει λίγο μια Ελληνική ταινία.
Τόσα χρόνια περπατάω στα σοκάκια μου
που εγώ μονάχα βλέπω τόσο απάτητα,
τη ζωή την έχω ρίξει στα σκονάκια μου
και ρουφάω τα ποτήρια ασταμάτητα.
Τώρα κλαίω και δε θέλω να κρυφτώ από κανένα,
γιατί ξέρω ότι φταίω για τα χρόνια τα χαμένα,
κλάψε, αν θες, κι εσύ, μωρό μου και δεν είναι αμαρτία
να σε συγκινήσει λίγο μια Ελληνική ταινία.
|
Tósa chrónia kuvaláo to kormáki mu,
sta pazária tu mialu mu, ta alípita,
ke to parachaidemméno kefaláki mu,
échi ríksi tin kardiá mu sta azítita.
Tóra kleo ke de thélo na kriftó apó kanéna,
giatí kséro óti fteo gia ta chrónia ta chaména,
klápse, an thes, ki esí, moró mu ke den ine amartía
na se sigkinísi lígo mia Ellinikí tenía.
Tósa chrónia perpatáo sta sokákia mu
pu egó monácha vlépo tóso apátita,
ti zoí tin écho ríksi sta skonákia mu
ke rufáo ta potíria astamátita.
Tóra kleo ke de thélo na kriftó apó kanéna,
giatí kséro óti fteo gia ta chrónia ta chaména,
klápse, an thes, ki esí, moró mu ke den ine amartía
na se sigkinísi lígo mia Ellinikí tenía.
|