|
Έφυγε και ήμουν μόνη μου,
δάκρυα μετρούσε το σεντόνι μου.
Τώρα γυρίζει πίσω
και μου δίνει ό,τι του ζητήσω.
Τώρα μου μιλάει, τώρα με φιλάει,
τώρα μου λέει πως τρελά με αγαπάει.
Τώρα μ’ αγκαλιάζει, τα άστρα όλα μου τάζει,
τη ζωή μου όλη την αλλάζει, πεθαίνω.
Τότε αδιαφορούσε,
απορώ και εγώ πώς το μπορούσε.
Τώρα και τι δεν κάνει
και για μένα τρέχει και δε φτάνει.
Τώρα μου μιλάει, τώρα με φιλάει,
τώρα μου λέει πως τρελά με αγαπάει.
Τώρα μ’ αγκαλιάζει, τα άστρα όλα μου τάζει,
τη ζωή μου όλη την αλλάζει, πεθαίνω.
Ξέρω, μωρό μου, πως για σένα αδιαφορούσα,
πως μακριά σου έφυγα και άλλα αναζητούσα.
Τυχαία όμως βρέθηκα πικρά μετανιωμένος
κι απ’ το θεό τις μοναξιάς ξανά κυνηγημένος.
Καθώς γύρισε ο τροχός, κοντά σου ήρθα πάλι,
στην αγκαλιά σου βρέθηκα και με έπιασε μια ζάλη.
Και σαν την πρώτη τη φορά, ξανά σε ερωτεύτηκα
και την καινούργια μου ζωή μαζί σου ονειρεύτηκα.)
Τώρα μου μιλάει, τώρα με φιλάει,
τώρα μου λέει πως τρελά με αγαπάει.
Τώρα μ’ αγκαλιάζει, τα άστρα όλα μου τάζει,
τη ζωή μου όλη την αλλάζει, πεθαίνω.
Τώρα μ’ αγαπάει!
|
Έfige ke ímun móni mu,
dákria metruse to sentóni mu.
Tóra girízi píso
ke mu díni ó,ti tu zitíso.
Tóra mu milái, tóra me filái,
tóra mu léi pos trelá me agapái.
Tóra m’ agkaliázi, ta ástra óla mu tázi,
ti zoí mu óli tin allázi, petheno.
Tóte adiaforuse,
aporó ke egó pós to boruse.
Tóra ke ti den káni
ke gia ména tréchi ke de ftáni.
Tóra mu milái, tóra me filái,
tóra mu léi pos trelá me agapái.
Tóra m’ agkaliázi, ta ástra óla mu tázi,
ti zoí mu óli tin allázi, petheno.
Kséro, moró mu, pos gia séna adiaforusa,
pos makriá su éfiga ke álla anazitusa.
Tichea ómos vréthika pikrá metanioménos
ki ap’ to theó tis monaksiás ksaná kinigiménos.
Kathós girise o trochós, kontá su írtha páli,
stin agkaliá su vréthika ke me épiase mia záli.
Ke san tin próti ti forá, ksaná se eroteftika
ke tin kenurgia mu zoí mazí su onireftika.)
Tóra mu milái, tóra me filái,
tóra mu léi pos trelá me agapái.
Tóra m’ agkaliázi, ta ástra óla mu tázi,
ti zoí mu óli tin allázi, petheno.
Tóra m’ agapái!
|
