Αμφέβαλα για σένα
και σου ζητώ συγγνώμη,
μου πήρε λίγες μέρες
για να αλλάξω γνώμη.
Έμεινα μακριά σου
και είδα την αλήθεια,
χωρίς εσένα όλα
ψέμα και παραμύθια
μα τώρα… τώρα… τώρα…
Τώρα νιώθω πόσο μ’ αγαπάς,
τώρα νιώθω πόσο με πονάς,
τώρα νιώθω πόσο με ζητάς
με τρέλα και με πόθο.
Το νιώθω
το νιώθω
το νιώθω
το νιώθω
Ο κόσμος όλος ψάχνει
και τίποτα δε βρίσκει,
ο χρόνος όλο τρέχει
κι εγώ έχω τη λύση.
Σε θέλω και με θέλεις
αυτό έχει σημασία,
ο ένας για τον άλλο
αυτό έχει σημασία,
τώρα…τώρα…τώρα…
Τώρα νιώθω πόσο μ’ αγαπάς,
τώρα νιώθω πόσο με πονάς,
τώρα νιώθω πόσο με ζητάς
με τρέλα και με πόθο.
Το νιώθω
το νιώθω
το νιώθω
το νιώθω
|
Amfévala gia séna
ke su zitó singnómi,
mu píre líges méres
gia na allákso gnómi.
Έmina makriá su
ke ida tin alíthia,
chorís eséna óla
pséma ke paramíthia
ma tóra… tóra… tóra…
Tóra niótho póso m’ agapás,
tóra niótho póso me ponás,
tóra niótho póso me zitás
me tréla ke me pótho.
To niótho
to niótho
to niótho
to niótho
O kósmos ólos psáchni
ke típota de vríski,
o chrónos ólo tréchi
ki egó écho ti lísi.
Se thélo ke me thélis
aftó échi simasía,
o énas gia ton állo
aftó échi simasía,
tóra…tóra…tóra…
Tóra niótho póso m’ agapás,
tóra niótho póso me ponás,
tóra niótho póso me zitás
me tréla ke me pótho.
To niótho
to niótho
to niótho
to niótho
|