Τώρα που είδα τα όνειρά σου
σου αξίζουν όλα όσα θέλεις
Μα εγώ έχω μάθει να ξεφεύγω
απ’ της αγάπης την θηλιά.
Μου έδωσες λίγο τα φτερά σου
και στο χρωστάω αυτό, το ξέρεις
Είχα ξεχάσει πως να φεύγω
πως να ‘ρχομαι από μακριά.
Πάντα φοβόμουνα να ζήσω
Μα δε φοβόμουν τη ζωή
Όλα τα λάθη μας τα βλέπει
Στο τέλος κάνει αυτό που πρέπει
Εδώ που είμαι δε με φτάνεις
ούτε με μάτια ούτε με χέρια
Ούτε την σκέψη σου αν μου στείλεις
δε θα μπορέσει να με βρει
Τίποτα δεν μπορείς να κάνεις
Έχω χαθεί στα καλοκαίρια
Κι από τη δύση αν ανατείλεις
Δεν έρχομαι ξανά εκεί
Πάντα φοβόμουνα να ζήσω
Μα δε φοβόμουν τη ζωή
Όλα τα λάθη μας τα βλέπει
Στο τέλος κάνει αυτό που πρέπει
|
Tóra pu ida ta ónirá su
su aksízun óla ósa thélis
Ma egó écho máthi na ksefevgo
ap’ tis agápis tin thiliá.
Mu édoses lígo ta fterá su
ke sto chrostáo aftó, to kséris
Icha ksechási pos na fevgo
pos na ‘rchome apó makriá.
Pánta fovómuna na zíso
Ma de fovómun ti zoí
Όla ta láthi mas ta vlépi
Sto télos káni aftó pu prépi
Edó pu ime de me ftánis
ute me mátia ute me chéria
Oíte tin sképsi su an mu stilis
de tha borési na me vri
Típota den boris na kánis
Έcho chathi sta kalokeria
Ki apó ti dísi an anatilis
Den érchome ksaná eki
Pánta fovómuna na zíso
Ma de fovómun ti zoí
Όla ta láthi mas ta vlépi
Sto télos káni aftó pu prépi
|