Για ποια ζωή μιλάς;
Για κείνη που δε ζήσαμε
γι’ αυτή που ονειρευτήκαμε
Για ποια ζωή μιλάς;
Για ποια ζωή μιλάς;
Γι’ αυτή που ταξιδεύουμε
γι’ αυτή που περιμένουμε
ζωή να μας αλλάξει
ποτέ μην το ξεχνάς
Για ποια ζωή μιλάς;
Είμαστε πλασμένοι απ’ το υλικό
που γίνονται τα όνειρα
είμαστε πλασμένοι απ’ το υλικό
που γίνονται τ’ αστέρια
είμαστε πλασμένοι εσύ κι εγώ απ’ το υλικό
που κρύβεται στα όνειρα
είμαστε πλασμένοι απ’ το υλικό
που καίγεται στ’ αστέρια.
Τα όνειρα ο Θεός
στον ύπνο σου φανέρωσε
μα η μέρα σαν ξημέρωσε
ξεθώριασαν στο φως.
Τ’ αστέρια ο ουρανός
στα μάτια σου καθρέφτισε
μα ήρθε και τα έσβησε
ο πόνος της αγάπης.
Τ’ αστέρια μην ξεχνάς
στα όνειρα που πας.
|
Gia pia zoí milás;
Gia kini pu de zísame
gi’ aftí pu onireftíkame
Gia pia zoí milás;
Gia pia zoí milás;
Gi’ aftí pu taksidevume
gi’ aftí pu periménume
zoí na mas alláksi
poté min to ksechnás
Gia pia zoí milás;
Imaste plasméni ap’ to ilikó
pu ginonte ta ónira
imaste plasméni ap’ to ilikó
pu ginonte t’ astéria
imaste plasméni esí ki egó ap’ to ilikó
pu krívete sta ónira
imaste plasméni ap’ to ilikó
pu kegete st’ astéria.
Ta ónira o Theós
ston ípno su fanérose
ma i méra san ksimérose
ksethóriasan sto fos.
T’ astéria o uranós
sta mátia su kathréftise
ma írthe ke ta ésvise
o pónos tis agápis.
T’ astéria min ksechnás
sta ónira pu pas.
|