|
Τα μεγάλα λάθη σου τα `βλεπα σωστά
και ανυπολόγιστη έπαθα ζημιά
Σ’ αγαπώ κι αρρώστησα και το ξέρω πια
με μαχαίρι κόψιμο θέλουν τα δεσμά.
Ώρα να πηγαίνω,
δεν έχω θέση πια εδώ.
Καταλαβαίνω…
να γίνει κάτι μαγικό
δεν περιμένω
Με εξοντώνεις με έναν θάνατο αργό.
Ώρα να πηγαίνω
για σένα δεν ανησυχώ.
Καταλαβαίνω…
της μοναξιάς μου το κενό
το προλαβαίνω
κι εκεί πεθαίνω,
μα θα ξαναγεννηθώ.
Τα μεγάλα ψέματα κάποια Κυριακή
αναμμένα σίδερα πάνω στο κορμί
κι έχω τα σημάδια σου για να θυμηθώ
πως δε μένω δίπλα σου ούτε ένα λεπτό.
|
Ta megála láthi su ta `vlepa sostá
ke anipológisti épatha zimiá
S’ agapó ki arróstisa ke to kséro pia
me macheri kópsimo thélun ta desmá.
Ώra na pigeno,
den écho thési pia edó.
Katalaveno…
na gini káti magikó
den periméno
Me eksontónis me énan thánato argó.
Ώra na pigeno
gia séna den anisichó.
Katalaveno…
tis monaksiás mu to kenó
to prolaveno
ki eki petheno,
ma tha ksanagennithó.
Ta megála psémata kápia Kiriakí
anamména sídera páno sto kormí
ki écho ta simádia su gia na thimithó
pos de méno dípla su ute éna leptó.
|
