Ώρες μοναξιάς,
κι οι τύψεις μας πληγώνουν,
ούτε ένα τηλέφωνο,
κι οι σκέψεις μας παγώνουν,
ώρες μοναξιάς,
κι οι δυο είμαστε μόνοι,
φταίμε κι οι δυο.
Είσαι απ’ το τσιγάρο μου ο καπνός,
είσαι ο μισός μου εγωισμός,
είσαι ό,τι έχω και δεν έχω,
όταν λείπεις όμως δεν αντέχω.
Ώρες μοναξιάς,
πώς θες να το αντέξω,
να `σαι μες στο αίμα μου,
κι απ’ την καρδιά μου απ’ έξω,
ώρες μοναξιάς,
κι οι δυο είμαστε μόνοι,
φταίμε κι οι δυο.
Είσαι απ’ το τσιγάρο μου ο καπνός,
είσαι ο μισός μου εγωισμός,
είσαι ό,τι έχω και δεν έχω,
όταν λείπεις όμως δεν αντέχω.
|
Ώres monaksiás,
ki i típsis mas pligónun,
ute éna tiléfono,
ki i sképsis mas pagónun,
óres monaksiás,
ki i dio imaste móni,
fteme ki i dio.
Ise ap’ to tsigáro mu o kapnós,
ise o misós mu egismós,
ise ó,ti écho ke den écho,
ótan lipis ómos den antécho.
Ώres monaksiás,
pós thes na to antékso,
na `se mes sto ema mu,
ki ap’ tin kardiá mu ap’ ékso,
óres monaksiás,
ki i dio imaste móni,
fteme ki i dio.
Ise ap’ to tsigáro mu o kapnós,
ise o misós mu egismós,
ise ó,ti écho ke den écho,
ótan lipis ómos den antécho.
|