Ώρες σιωπής και χάνομαι στο άσπρο των ματιών σου
Ώρες αιχμής και βρίσκομαι στις άκρες των χειλιών
Ας ήτανε να κράταγες στιγμούλα μου στο χρόνο
Ας ήτανε να φώτιζες αυτό μου το κενό
Φταίνε τα τραγούδια που με πήραν απ’ το χέρι
κάτι στοιχάκια σαλεμένων εραστών
μα εμένα τη στιγμούλα μου πίσω ποιος θα μου φέρει
Εγώ ό,τι αγάπησα σε εκείνη το χρωστώ
Ώρες σιωπής και πίστεψα στα ναι σου και στα όχι
Ώρες αιχμής και βρέθηκα στον έβδομο ουρανό
Να ζήσω σ’ ένα όνειρο δεν ξέρω αν με παίρνει
μα ο έρωτάς μου άναψε, γι’ αυτό σου τραγουδώ
|
Ώres siopís ke chánome sto áspro ton matión su
Ώres echmís ke vrískome stis ákres ton chilión
As ítane na krátages stigmula mu sto chróno
As ítane na fótizes aftó mu to kenó
Ftene ta tragudia pu me píran ap’ to chéri
káti stichákia saleménon erastón
ma eména ti stigmula mu píso pios tha mu féri
Egó ó,ti agápisa se ekini to chrostó
Ώres siopís ke pístepsa sta ne su ke sta óchi
Ώres echmís ke vréthika ston évdomo uranó
Na zíso s’ éna óniro den kséro an me perni
ma o érotás mu ánapse, gi’ aftó su tragudó
|