Μες στο σπίτι βράδυ Σαββάτου
κι εσύ έξω με κάποιους κάπου,
η ζωή μου γύρος θανάτου
βλέμμα στο κενό.
Με τους συνεργάτες για μπίζνες
κι είμαι χάλια μα δεν το είδες,
γράφεις τελευταίες σελίδες
φτάνει ως εδώ.
Ως εδώ,
δεν έχουμε πια τίποτα κοινό.
Ως εδώ,
εσύ το χθες το αύριο εγώ.
Ως εδώ.
Σ’ αγαπώ μου λες εννοείται
μα η κλήση μου προωθείται,
παρουσία που αγνοείται
πάντα είσαι απών.
Η ματιά σου όλο φευγάτη
βρίσκεις τρόπους να έχεις κάτι,
πάντα εγώ να λείπω απ’ το πάρτι
φτάνει ως εδώ.
Ως εδώ,
δεν έχουμε πια τίποτα κοινό.
Ως εδώ,
εσύ το χθες το αύριο εγώ.
Ως εδώ.
|
Mes sto spíti vrádi Savvátu
ki esí ékso me kápius kápu,
i zoí mu giros thanátu
vlémma sto kenó.
Me tus sinergátes gia bíznes
ki ime chália ma den to ides,
gráfis teleftees selídes
ftáni os edó.
Os edó,
den échume pia típota kinó.
Os edó,
esí to chthes to avrio egó.
Os edó.
S’ agapó mu les ennoite
ma i klísi mu proothite,
parusía pu agnoite
pánta ise apón.
I matiá su ólo fevgáti
vrískis trópus na échis káti,
pánta egó na lipo ap’ to párti
ftáni os edó.
Os edó,
den échume pia típota kinó.
Os edó,
esí to chthes to avrio egó.
Os edó.
|