Τώρα που γυρίζω ερευνητικά
της ζωής μου τις σελίδες
μες σε γεγονότα διαδοχικά
στήθηκαν αόρατες παγίδες
Όλα μου τα σχέδια κι οι προοπτικές
Όνειρα που μοιάζουν μαγεμένα
σα ληστές ριχτήκανε μες σε φυλακές
που `χουν δεσμοφύλακα εσένα
Είναι τα δυο μάτια σου βομβαρδιστικά
που `χουν το κορμί μου αφανίσει
κι όπως με κοιτάζεις αινιγματικά
νιώθω πως δεν έχω άλλη λύση
Μέσα στης ζωής μου το μοντάζ
παίζεις ρόλο σκηνοθέτη
δώσ’ μου πίσω το χαμένο αβαντάζ
βοήθα ένα κακόμοιρο συνθέτη
Τώρα στο τηλέφωνο έξι το πρωί
μου μιλάς συνέχεια για το γιο μας
αχ και να σταμάταγε του χρόνου η ροή
να ξαναβρισκόμασταν οι δυο μας
|
Tóra pu girízo erevnitiká
tis zoís mu tis selídes
mes se gegonóta diadochiká
stíthikan aórates pagides
Όla mu ta schédia ki i prooptikés
Όnira pu miázun mageména
sa listés richtíkane mes se filakés
pu `chun desmofílaka eséna
Ine ta dio mátia su vomvardistiká
pu `chun to kormí mu afanísi
ki ópos me kitázis enigmatiká
niótho pos den écho álli lísi
Mésa stis zoís mu to montáz
pezis rólo skinothéti
dós’ mu píso to chaméno avantáz
voítha éna kakómiro sinthéti
Tóra sto tiléfono éksi to pri
mu milás sinéchia gia to gio mas
ach ke na stamátage tu chrónu i roí
na ksanavriskómastan i dio mas
|