Αφού τα μάτια σου καίνε τις νύχτες
και στα μαλλιά σου χορεύουν σκιές
γιατί φοβάσαι να πεις στους ξενύχτες
πως έχεις χάσει το δρόμο και κλαις;
Αφού τα χέρια σου τρέμουν τις νύχτες
κι ο πυρετός σου ανάβει φωτιές
γιατί φοβάσαι να πεις στους ξενύχτες
πως έχεις χάσει το δρόμο και κλαις;
Έλα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ
γύρνα πίσω μη μακραίνεις
χάνεσαι κι όλο μικραίνεις.
Αφού τα λάθη σου πνίγουν τις νύχτες
και η ανάσα σου σπάει χορδές
γιατί φοβάσαι να πεις στους ξενύχτες
πως έχεις χάσει το δρόμο και κλαις;
|
Afu ta mátia su kene tis níchtes
ke sta malliá su chorevun skiés
giatí fováse na pis stus kseníchtes
pos échis chási to drómo ke kles;
Afu ta chéria su trémun tis níchtes
ki o piretós su anávi fotiés
giatí fováse na pis stus kseníchtes
pos échis chási to drómo ke kles;
Έla na su po póso s’ agapó
girna píso mi makrenis
chánese ki ólo mikrenis.
Afu ta láthi su pnígun tis níchtes
ke i anása su spái chordés
giatí fováse na pis stus kseníchtes
pos échis chási to drómo ke kles;
|