|
Χθες το βράδυ που σε είδα και πάλι
κάτι έπαθα πολύ σοβαρό
Σαν μια ζάλη σαν κλοτσιά στο κεφάλι
Αφού μου κλέψαν και το κινητό
Είσαι κούκλα αλλά πάντα είσαι μόνη
δεν το κατάλαβα ποτέ μου αυτό
Η σκέψη δέσμευσης πολύ σε αγχώνει
Ψηλό τον έναν λες, τον τον άλλον κοντό
Μα η ουσία της ζωής είναι η αγάπη
μην το παραφιλοσοφείς τα άλλα είναι απάτη
Χίλια χρόνια κανείς δε ζει
γι’ αυτό κάνε καινούργια αρχή
κάνε σχέση, κάνε έρωτα
σημασία μη δίνεις καμιά
Χίλια χρόνια κανείς δε ζει
πάρ’ το τώρα απόφαση
κι άσε τους άλλους να σκάσουνε
σημασία μη δίνεις καμιά
Απλά ζήσε καλά
Ζήσε καλά…
Σου φταίνε όλοι δεν υπάρχει κανένας
που να ταιριάζεις και να είναι σωστός
Λυπάμαι όμως που στα μούτρα στο λέω
τα πράγματα δε σκέφτεσαι ορθώς
Είσαι κουκλάρα και πολύ προσγειωμένη
περνάς και πέφτει χειροκρότημα
Αφού είσαι και πολύ καλά μορφωμένη
πως έτσι και έχασες το νόημα
Είναι η ζωή πολύ μικρή για να σαι μόνη
απ’ τη μοναξιά ενός γραφείου κανείς δε σε γλιτώνει
|
Chthes to vrádi pu se ida ke páli
káti épatha polí sovaró
San mia záli san klotsiá sto kefáli
Afu mu klépsan ke to kinitó
Ise kukla allá pánta ise móni
den to katálava poté mu aftó
I sképsi désmefsis polí se agchóni
Psiló ton énan les, ton ton állon kontó
Ma i usía tis zoís ine i agápi
min to parafilosofis ta álla ine apáti
Chília chrónia kanis de zi
gi’ aftó káne kenurgia archí
káne schési, káne érota
simasía mi dínis kamiá
Chília chrónia kanis de zi
pár’ to tóra apófasi
ki áse tus állus na skásune
simasía mi dínis kamiá
Aplá zíse kalá
Zíse kalá…
Su ftene óli den ipárchi kanénas
pu na teriázis ke na ine sostós
Lipáme ómos pu sta mutra sto léo
ta prágmata de skéftese orthós
Ise kuklára ke polí prosgioméni
pernás ke péfti chirokrótima
Afu ise ke polí kalá morfoméni
pos étsi ke échases to nóima
Ine i zoí polí mikrí gia na se móni
ap’ ti monaksiá enós grafiu kanis de se glitóni
|
