Σου έλεγα “Έχεις σπασμένα τα φτερά
και μην πετάς πολύ ψηλά, θα τσακιστείς”.
Και μου `λεγες “Καλά, καλά”.
Σου έλεγα “Μη δίνεσαι, μη σκορπίζεσαι,
κοίταξε λίγο και τον εαυτό σου”.
Και μου `λεγες “Καλά, καλά”.
Ταξίδευες, γινόσουν νύχτα λίγο λίγο.
Σου έλεγα “Χανόμαστε, χανόμαστε,
δεν το καταλαβαίνεις;”
Κι εσύ μου έλεγες “Καλά, καλά”.
Γιατί εσύ δεν ήσουν άνθρωπος
γιατί εσύ ήσουν χιονάνθρωπος
που λίγο λίγο τέλειωνες,
εγώ σε ζέσταινα κι εσύ μου έλιωνες.
Σου έλεγα “Απ’ την καλή σου την καρδιά
ζεις για τους άλλους μοναχά και εσύ δεν ζεις”.
Και μου `λεγες “Καλά, καλά”.
Σου έλεγα “Μη νοιάζεσαι, μη μοιράζεσαι,
κράτα και κάτι για τον εαυτό σου”.
Και μου `λεγες “Καλά, καλά”.
Ταξίδευες, γινόσουν νύχτα λίγο λίγο.
Σου έλεγα “Χανόμαστε, χανόμαστε,
δεν το καταλαβαίνεις;”
Κι εσύ μου έλεγες “Καλά, καλά”.
Γιατί εσύ δεν ήσουν άνθρωπος
γιατί εσύ ήσουν χιονάνθρωπος
που λίγο λίγο τέλειωνες,
εγώ σε ζέσταινα κι εσύ μου έλιωνες.
|
Su élega “Έchis spasména ta fterá
ke min petás polí psilá, tha tsakistis”.
Ke mu `leges “Kalá, kalá”.
Su élega “Mi dínese, mi skorpízese,
kitakse lígo ke ton eaftó su”.
Ke mu `leges “Kalá, kalá”.
Taksídeves, ginósun níchta lígo lígo.
Su élega “Chanómaste, chanómaste,
den to katalavenis;”
Ki esí mu éleges “Kalá, kalá”.
Giatí esí den ísun ánthropos
giatí esí ísun chionánthropos
pu lígo lígo téliones,
egó se zéstena ki esí mu éliones.
Su élega “Ap’ tin kalí su tin kardiá
zis gia tus állus monachá ke esí den zis”.
Ke mu `leges “Kalá, kalá”.
Su élega “Mi niázese, mi mirázese,
kráta ke káti gia ton eaftó su”.
Ke mu `leges “Kalá, kalá”.
Taksídeves, ginósun níchta lígo lígo.
Su élega “Chanómaste, chanómaste,
den to katalavenis;”
Ki esí mu éleges “Kalá, kalá”.
Giatí esí den ísun ánthropos
giatí esí ísun chionánthropos
pu lígo lígo téliones,
egó se zéstena ki esí mu éliones.
|