Χρόνια που φύγανε και γίνανε σελίδες
σ’ ένα βιβλίο που δεν έγραψε κανείς
κι εγώ αντάρτης με ιδέες και ελπίδες
ηθοποιός κάποιας αόρατης σκηνής
Χρόνια που γέρασαν χωρίς ν’ αλλάξει κάτι
και τώρα σέρνονται και κλαίνε απεγνωσμένα
μια χάρη μόνο σου ζητώ με άδειο μάτι
κάποια στιγμή να γράψεις θέλω
κι ένα σύνθημα για μένα
Χρόνια που μοίρασαν απλόχερα υποσχέσεις
σαν παραμύθι για ενήλικα παιδιά
κι εγώ που πάντα είχα θέσεις και απόψεις
έχω κουρνιάσει αμίλητος σε μια γωνιά
|
Chrónia pu fígane ke ginane selídes
s’ éna vivlío pu den égrapse kanis
ki egó antártis me idées ke elpídes
ithopiós kápias aóratis skinís
Chrónia pu gérasan chorís n’ alláksi káti
ke tóra sérnonte ke klene apegnosména
mia chári móno su zitó me ádio máti
kápia stigmí na grápsis thélo
ki éna sínthima gia ména
Chrónia pu mirasan aplóchera iposchésis
san paramíthi gia enílika pediá
ki egó pu pánta icha thésis ke apópsis
écho kurniási amílitos se mia goniá
|